Ethiopie
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
05 Februari 2012 | Ethiopië, Addis Abeba
Hoi allen!
Terwijl jullie in de vrieskou zitten, ben ik op reis in het zonovergoten (en gortdroge) Ethiopie. Foto's bij onderstaand verslagje staan op: http://dropmocks.com/mBgUk2 (vond t via deze waarbenjijnu site niet zo handig, maar op die dropmocks site kan ik weer geen omschrijvingen kwijt. Iemand een betere tip?)
Na een iets te lange vlucht via Dubai die in het teken stond van vieze luchtjes (A'dam - Dubai: de mondgeur van mijn buurman; Dubai - Addis: de recentelijk bekotste deken van mijn buurvrouw) kwam ik aan in Addis. Ook niet de meest frisse plek op aarde. Een mijoenenstad, waarin overvolle minibusjes zich toeterend voor krakkemikkige taxi's werpen en overal mensen lopen naar vage kleine winkeltjes. Vol, lawaaierig en totaal onoverzichtelijk. Heb nog wel even Lucy bewondert: de botjes van het oudste menselijke fossiel die hier in het nationaal museum liggen.
Toen noordwaarts naar Lalibela, bekend om haar eeuwenoude kerken gehouwen uit rots. Nee, dus niet op de rots gebouwd, maar letterlijk uit de bestaande rots gehakt (in 1 stuk dus). Heel bijzonder. De kerken worden nog steeds enorm veel gebruikt. Ik ben geloof ik nog nooit in zo'n religieus land geweest! Allerlei ceremonies met mannen in witte gewaden en vrouwen die uren op de grond zitten te bidden. Eeuwenoude rituelen. Ik kreeg van een jongen een marmeren kruisje voor om mijn nek, omdat ik zo'n goede Christen was. Hm. Nouja, ik heb in elk geval nog nooit zo van een kerkdienst genoten.
Daarna ben ik 4 dagen door de heuvels rondom Lalibela gaan trekken: het Ethiopische platteland. Hier geen elektriciteit of stromend water, en dus geen kabels, leidingen of wegen. Alleen maar akkertjes, wandelpaadjes en kleine dorpjes van 10 hutjes (per hutje 2 volwassenen, 5 kinderen, 2 koeien, een ezel en een stel kippen). Ook hier weer de ene na de andere kerk. Wat een devotie! Ze hebben hier zaterdag en zondag een mis die van middernacht tot de volgende ochtend 8 uur duurt! Onvoorstelbaar. En maar bidden dat de regen komt, want o o, wat wordt het hier duidelijk hoe ontzettend afhankelijk ze daarvan zijn.
Ik liep zo'n 6 uur per dag van hut naar hut, onderweg door hele volksstammen nagezwaaid en toegeroepen. Ik liep er niet alleen, maar werd begeleid door -hou je vast-, een vaste gids, een lokale gids, een schetenlatende ezel (voor mijn tas), een begeleider voor de ezel en per slaap- of lunchplek 2 kokkinnen, een schoonmaakster, een bewaker en een camp manager. Je kan niet zeggen dat ik hier niet voor banen zorg. De hut was prima, maar de "douche" was een soort gratis peepshow (zie de laatste foto). Dus dan maar vies. ' s Avonds een vuurtje met een lokaal biertje (dat gewoon smaakt naar wat het is: rottend graan) en ook nog een keer traditionele Ethiopische schouderdans uitgeprobeerd. Aanrader tegen RSI.
Volgende etappe: Kilimanjaro! Vorige week op weg naar Schiphol liet de zool van een van mijn bergschoenen plotseling los. Inmiddels heeft een noeste Ethiopische schoenmaker daar nieuwe zolen op gezet, maar helaas zonder enig profiel. De keuze is dus: huurschoenen en blaren, of eigen schoenen en slipgevaar. Ik ben er nog niet uit :).
Veel plezier daar in de sneeuw!
x
Anne
Terwijl jullie in de vrieskou zitten, ben ik op reis in het zonovergoten (en gortdroge) Ethiopie. Foto's bij onderstaand verslagje staan op: http://dropmocks.com/mBgUk2 (vond t via deze waarbenjijnu site niet zo handig, maar op die dropmocks site kan ik weer geen omschrijvingen kwijt. Iemand een betere tip?)
Na een iets te lange vlucht via Dubai die in het teken stond van vieze luchtjes (A'dam - Dubai: de mondgeur van mijn buurman; Dubai - Addis: de recentelijk bekotste deken van mijn buurvrouw) kwam ik aan in Addis. Ook niet de meest frisse plek op aarde. Een mijoenenstad, waarin overvolle minibusjes zich toeterend voor krakkemikkige taxi's werpen en overal mensen lopen naar vage kleine winkeltjes. Vol, lawaaierig en totaal onoverzichtelijk. Heb nog wel even Lucy bewondert: de botjes van het oudste menselijke fossiel die hier in het nationaal museum liggen.
Toen noordwaarts naar Lalibela, bekend om haar eeuwenoude kerken gehouwen uit rots. Nee, dus niet op de rots gebouwd, maar letterlijk uit de bestaande rots gehakt (in 1 stuk dus). Heel bijzonder. De kerken worden nog steeds enorm veel gebruikt. Ik ben geloof ik nog nooit in zo'n religieus land geweest! Allerlei ceremonies met mannen in witte gewaden en vrouwen die uren op de grond zitten te bidden. Eeuwenoude rituelen. Ik kreeg van een jongen een marmeren kruisje voor om mijn nek, omdat ik zo'n goede Christen was. Hm. Nouja, ik heb in elk geval nog nooit zo van een kerkdienst genoten.
Daarna ben ik 4 dagen door de heuvels rondom Lalibela gaan trekken: het Ethiopische platteland. Hier geen elektriciteit of stromend water, en dus geen kabels, leidingen of wegen. Alleen maar akkertjes, wandelpaadjes en kleine dorpjes van 10 hutjes (per hutje 2 volwassenen, 5 kinderen, 2 koeien, een ezel en een stel kippen). Ook hier weer de ene na de andere kerk. Wat een devotie! Ze hebben hier zaterdag en zondag een mis die van middernacht tot de volgende ochtend 8 uur duurt! Onvoorstelbaar. En maar bidden dat de regen komt, want o o, wat wordt het hier duidelijk hoe ontzettend afhankelijk ze daarvan zijn.
Ik liep zo'n 6 uur per dag van hut naar hut, onderweg door hele volksstammen nagezwaaid en toegeroepen. Ik liep er niet alleen, maar werd begeleid door -hou je vast-, een vaste gids, een lokale gids, een schetenlatende ezel (voor mijn tas), een begeleider voor de ezel en per slaap- of lunchplek 2 kokkinnen, een schoonmaakster, een bewaker en een camp manager. Je kan niet zeggen dat ik hier niet voor banen zorg. De hut was prima, maar de "douche" was een soort gratis peepshow (zie de laatste foto). Dus dan maar vies. ' s Avonds een vuurtje met een lokaal biertje (dat gewoon smaakt naar wat het is: rottend graan) en ook nog een keer traditionele Ethiopische schouderdans uitgeprobeerd. Aanrader tegen RSI.
Volgende etappe: Kilimanjaro! Vorige week op weg naar Schiphol liet de zool van een van mijn bergschoenen plotseling los. Inmiddels heeft een noeste Ethiopische schoenmaker daar nieuwe zolen op gezet, maar helaas zonder enig profiel. De keuze is dus: huurschoenen en blaren, of eigen schoenen en slipgevaar. Ik ben er nog niet uit :).
Veel plezier daar in de sneeuw!
x
Anne
-
05 Februari 2012 - 20:40
Eva:
Wat een avonturen alweer, super! Je houdt de Ethiopiers goed bezig. Jammer dat de schoenmaker geen goede zolen had voor je. Ik zeg: nieuwe/ huurschoenen, of de paden moeten niet te steil/glad zijn...? Anyways, succes met de beklimming! Gewoon doen.
Ik vermaak me hier intussen met schaatsen :-) -
06 Februari 2012 - 08:23
Dieneke:
Hee Anne, leuk van je te horen! Al in een heel andere wereld terecht gekomen lees ik. Heb je gebeden voor een geslaagde klim op de Kilimanjaro? Hou je kruisje maar om, misschien helpt 't...Veel sterkte en succes!!!!
In onze wijk heerst wintersportsfeer - we kunnen zo 't ijs opstappen, en buurtbewoners zorgen voor muziek en gluhwein. Co kan al schaatsen, maar de tweeling vindt 't maar koud. Ze vinden de sneeuw wel bijzonder.
Doei! -
06 Februari 2012 - 11:14
Aileen:
Hoe met picasa webalbum? -
06 Februari 2012 - 13:17
Anne Fleur:
Roekerdekoekoe!
Jee Annie, klinkt goed! En wat een grap, die douche.. Ze balen daar dat je er niet in bent gestonken (of heb je dat nou juist wel gedaan)!
Veel liefs en keep in touch,
xxx AF -
06 Februari 2012 - 16:58
John:
Ha dat klinkt geweldig! Ik ben stinkjaloers maar in mei ga ik ook. Nog tip van iemand die 6 weken veldwerk heeft gedaan in een alditentje, neem dikke schoenen die je voeten tegen scherpe stenen beschermen en neem altijd dikke zolen met goed profiel! -
06 Februari 2012 - 19:41
Wim:
Wat een avonturen weer Anne. Heerlijk om te lezen. Wij genieten van de kou, de zon en het ijs.
lieve groet,
Wim -
07 Februari 2012 - 14:49
Tif:
Hee klinkt avontuurlijk allemaal- ook tof dat je bijdraagt aan de micro-economie! Over photosharing, wat vind je van flickr of photobucket? En als je die versleten schoenen toch gaat gebruiken, dan wees aub voorzichtig. Jij bent mijn heldin! -
08 Februari 2012 - 06:08
Paul:
Je kunt ook wat achter op die foto's schrijven en ze met de PTT opsturen. En dan zet je er een zonnetje of een wolkje bij om aan te geven wat voor weer het is. En een thermometertje tekenen met de temperatuur is ook heel leuk voor het thuisfront.
Zo zie je maar weer, de techniek staat voor niets ! (en je kunt natuurlijk nog niet alles weten..).
Pas op je zelf en geniet er van !!!
-
12 Februari 2012 - 14:49
Maarten:
Hee Anne,
Wat een geangageerde reis vol cultuur, religie, en werkgelegenheid. :)
Prachtige foto's!
Succes met het dilemma en de klim!
Groetjes,
Maarten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
